Verrijking

Dat een goede gezondheid niet vanzelfsprekend is, dat wist ik allang. Door alles wat ik in mijn werk meemaak, en wat ik om me heen zie gebeuren bij vrienden en familie. Het is een rijk bezit, om elke dag zelf je bed uit te kunnen stappen. 

Toen ik ineens zelf een rotboodschap kreeg, nog niet zo heel erg lang geleden, was de schok dan ook best groot. Ineens moest ik zelf in die behandel- en verzorgmolen stappen, en met frisse tegenzin gaf ik me eraan over. Huidkanker, zei de specialist, kwaadaardig. Kanker en kwaadaardig met betrekking tot jezelf is niet fijn. En ook dat snijden in mijn gezicht was een berg waar ik tegenop zag. Niet omdat ik een litteken in mijn toet erg vind, maar omdat mijn gezicht zo dicht bij mij ligt; snijden in arm of been voelt toch anders. Ik kan het niet uitleggen, maar zo voelde het voor mij.

Ik zorg al voor anderen zolang als ik me kan herinneren.  Ik was pas vijftien jaar toen ik ermee begon. De gezondheidszorg is een wereld waar ik me altijd thuis heb gevoeld, het past bij me, omdat ik het altijd fijn vind om iets voor een ander te kunnen betekenen. Dat ik nu op een andere stoel moest gaan zitten, vond ik niet eenvoudig. Ik kan niet goed zorg en aandacht ontvangen. Het geven ervan gaat me velen malen beter af. En die confrontatie met dat feit, voelde ik dubbel en dwars de afgelopen periode; het voelde enorm kwetsbaar.

Inmiddels ligt al het ‘gedoe’ alweer achter me. Alles wat er aan akelige cellen in mijn lijf zat, is eruit gesneden. Dat litteken in mijn gezicht is nu wie ik ben, en dat is helemaal prima. Op een vreemde manier vind ik het mooi, dat litteken, omdat het me weer even heel dicht bij mezelf bracht. Alles wat er soms aan geneuzel of onzin in je leven ontstaat viel in een klap weg. De afgelopen weken voelden heel erg puur, door al het gevoel dat ineens aan de oppervlakte kwam, dat uitgesproken werd en volop gevoeld.

Ondanks al het akelige dat er ook aan kleefde, was het voor mij een absolute verrijking.

Nieuwsgierig naar mij? Leuk! cynthiapoen.nl/2019/05/02/dit-ben-ik-op-papier